ΕΥΔΑΠ – ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ – ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ – ΣΣΕ. ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ – ΟΔΗΓΙΑ 1999/70/ΕΚ – ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΗΤΑΣ. ΕΦΕΣΗ. Ενόψει της ρήτρας 4 της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ, απαγορεύεται η διάκριση των εργαζομένων ορισμένου χρόνου έναντι των αντιστοίχων αορίστου χρόνου, ιδιωτικού και δημοσίου, και στο πεδίο των αμοιβών, παροχών και δικαιωμάτων – Ενσωμάτωση των σχετικών προβλέψεων στην ελληνική έννομη τάξη, στο άρθρο 4 παρ. 1 π.δ. 81/2003 και στο άρθρο 4 π.δ. 164/2004. Εν προκειμένω, οι προσληφθέντες, με την ειδικότητα του εργάτη στον τομέα αποχέτευσης της εναγομένης, ενάγοντες με σχέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, εκτελούσαν τις ίδιες ακριβώς εργασίες με το μόνιμο προσωπικό αυτής, όπως συνομολογήθηκε και από την εναγομένη. Παρά το γεγονός αυτό, όμως, οι ενάγοντες δεν αμείβονταν με τον ίδιο τρόπο αφού δεν τους χορηγούνταν όλα τα επιδόματα που προβλέπονταν από τις ΣΣΕ – Συνεπώς, δικαιούνται να αξιώσουν το οικογενειακό επίδομα, επίδομα ανθυγιεινής εργασίας, επίδομα ειδικότητας, επίδομα ΣΣΕ 1982 και επίδομα βαρέων οχημάτων κατά τις ειδικότερες συνθήκες που αφορούν τον καθένα από αυτούς. Η μη καταβολή από την εναγομένη των ανωτέρω επιδομάτων στο έκτακτο προσωπικό της, ενώ ταυτόχρονα καταβάλλονταν αυτά στο μόνιμο προσωπικό της, παραβιάζει την αρχή της ισότητας και την απαγόρευση διακρίσεων μεταξύ εργαζομένων. Θεμελιώνεται απολύτως η νομική βάση των αγωγικών κονδυλίων, τα οποία ορθώς επιδικάσθηκαν από την εκκαλουμένη απόφαση. Απορρίπτει την έφεση.