ΚΤΗΣΗ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑΣ ΑΚΙΝΗΤΟΥ – ΔΗΜΟΣΙΟ – ΧΡΗΣΙΚΤΗΣΙΑ – ΒΑΡΟΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ. ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΑΝΑΚΡΙΒΟΥΣ ΕΓΓΡΑΦΗΣ. Αγωγή αναγνωριστική της κυριότητας ακινήτου και αίτημα διόρθωσης κτηματολογικής εγγραφής – Διεκδικήσεις Δημοσίου – Aδέσποτα ακίνητα – Βυζαντινορωμαϊκό δίκαιο – Κτήματα που αποκτήθηκαν “δικαιώματι πολέμου”. Προκύπτει ότι η ενάγουσα διαδεχόμενη τους πωλητές κυρίους στη νομή του επιδίκου, την ασκεί μέχρι σήμερα, διανοία κυρίου, συντηρώντας και εποπτεύοντάς το και αξιοποιώντας , χωρίς ποτέ να έχει οχληθεί από το εναγόμενο Δημόσιο, το οποίο δεν άσκησε ποτέ πράξεις νομής επί των επιδίκων ακινήτων. Επίσης, τα επίδικα δεν υπήρξαν κτήματα των Οθωμανών, ούτε ήταν χορτολιβαδικά ή βοσκότοποι ή δάσος. Η ενάγουσα, λοιπόν, νεμόμενη το επίδικο ακίνητο με διάνοια κυρίου συνεχώς για διάστημα άνω των είκοσι ετών, κατέστη πλήρης και αποκλειστική κυρία αυτού δυνάμει έκτακτης χρησικτησίας κατ’ άρθρο 1045 ΑΚ. Απορρίπτει την έφεση, αντικαθιστώντας τις αιτιολογίες της εκκαλούμενης απόφασης.